I nadszedł ten dzień.
Dźwięk budzika brutalnie wprowadził świadomość do mego umysłu. Oczy natychmiast nabrały ostrości a w głębi mnie wyrosło zdanie, które poczęło się rozchodzić po każdej komórce mego organizmu:
- To już dziś!
Leżałem w bez ruchu dobre pół godziny wpatrując się w sufit. Czułem jak to jedno zdanie, ten równoważnik zdania, rozprzestrzenia się w głębi mego ciała niczym echo w jaskini. Każda tkanka, każdy organ przez który zdążył przeniknąć napełniał się lękiem! Już dawno żaden niepokój nie gościł w mojej świadomości a co dopiero taki, który by paraliżował mnie od wewnątrz!
- To już dziś! Wyjeżdżam na kraniec świata.
Decyzja zamarzła! Tama lęku puściła, kolejne wzbierające we mnie uczucie przelało się przez mój organizm niczym wzburzona woda. Ekscytacja! Niespodziewany zastrzyk adrenaliny! Serce na chwilę zamarło, krew ustała, powieki się zamknęły... po czym wszystko odrodziło się do życia ze zdwojoną siłą. Chęć wyjazdu, wola zmienienia czegoś wyrwała z trwającego od miesięcy marazmu, wszystkie me zmysły, utwierdzając w przekonaniu, że:
- To już dziś! Dziś zaczyna się realizacja mojego marzenia!
30 maja 2012, dzień w którym zapakowałem wszystko na motor i pojechałem. Stan licznika w motorze wynosił 52286km. Zobaczymy o ile się zmieni.
Wpierw do Krakowa. Tam pożegnanie z Kamilcią w Absyncie, no bo gdzie by indziej;) W nocy z piątku na sobotę, taki prezent na Dzień Dziecka, dojeżdżają do mnie Mama (zwana Kobietą), Kuzyn (zwany Mariuszem) i jego dziewczyna (która dopiero będzie pracowała na swój przydomek) i razem (oni w aucie ja na bestii ) wyruszamy na Lwów. Dwa dni zwiedzania i tłumaczenia okupantom, że " Po Lwów to my jeszcze wrócimy!";) Następnie wyjazd do Kamieńca Podolskiego, zamierzamy szczegółowo zbadać "bramę do Polski" oraz pobliskie zamki, ruiny i miejsca, które wciąż pamiętają historyczne wzloty jak i upadki naszego kraju! Od tego momentu zamierzamy jechać na wschód, wzdłuż południowej granicy Ukrainy: Odessa i Krym: Yevpatoriya, Sevastopol, Jałta.
Na Krymie dolatuje do nas Siostra (zwana...) z Andreasem (zwanym Andi), zw wyniku czego od 9czerwca zwiedzać będziemy szczęśliwą siódemką;)
Do Charkowa planujemy przyjechać 12 czerwca, dzień wcześniej a niżeli jest mecz, by mieć czas na wypoczynek. Następnie widowisko Holandia - Niemcy po czym w czwartek z samego rana cała ekipa kieruje się w stronę Polski a ja samotnie przekraczam granicę Ukraińsko - Rosyjską. Jest to dzień, który rozpocznie mą samodzielną przygodę.
Ostatnie parę tygodni w Lubinie zleciało mi bardzo szybko. Chaos przygotowań, który starałem się ogarnąć, doprowadził mnie do tego, iż z nie każdym zdążyłem się pożegnać. Mam nadzieję, że mi to wybaczycie. Jednakże wiedzcie, że tego typu pożegnania są bez celowe bo niestety ale ja zamierzam stamtąd wrócić, gdziekolwiek to "tam" się znajduje:D
*Johann Wolfgang Goethe
za pocztówki z odległych krain , wybaczymy ! :D - Mugolka
OdpowiedzUsuńPrzecież Ty wiesz, że do Ciebie pocztówki będą wysyłane specjalną do tego szkoloną sową:D
UsuńJuz sie nie moge doczekac!!!
OdpowiedzUsuńPowodzenia :)
OdpowiedzUsuńRezygnuję z czytania tego bloga choć z początku chciałem to czynić regularnie lecz widzę że autor zbyt frywolnie podchodzi do tematu oraz zawłaszczył 1% podatku który był należny biednym dzieciom i innym sierotom z sierocińców i domów dziecka w tym także dla upośledzonych. I z tego co wiem wydaję tą kasę na bęzynę papierosy i środki odurzające w tym spirytus 98% bez popitki bo nie jest możliwe aby organizm ludzki zaadaptował się w naturalny sposób do takich warunków i nikt mi nie wmówi że jest inaczej. Oddawaj kasę złodzieju jeden albo daj chociaż na tacę popowi w cerkwi prawosławnej..apage satanas!!!
OdpowiedzUsuńdo Twojego powrotu postanowiłem się nie golić na znak solidarności z bidą i nędzą jaka na Ciebie będzie czyhać ;}
OdpowiedzUsuń